Την προηγούμενη Τετάρτη ήταν λίγο διαφορετικό από άλλες φορές. Αφού διάβασαμε τα Monday notes μας δωθηκε η εργασία να σχεδιάσουμε ανά ζευγάρια ένα δικό μας παραμύθι χρησιμοποιώντας κάποιες φωτογταφιες – εικονες που είχε φέρει ο καθηγητης, τις οποίες έπειτα θα κολλουσαμε σε ένα μεγάλο χαρτονι.
Αρχικά δεν ήξερα το ακριβώς μας ζητούσαν να κανουμε, το ίδιο και η συμφοιτητρια μου. Ύστερα όμως από αρκετή ώρα σκεψης, αφησα να μιλήσουν από μόνες τους οι εικόνες που είχα επιλέξει. Δεν ήταν δηλαδή ένα παραμύθι με αρχή και τέλος όπως ζητήθηκε εξ αρχής αλλά οι εικόνες από μόνες του διαμορφωναν πιστεύω μια δικια τους πολλή ωραία ιστορια. Με την συμφοιτητρια μου κοιτάξαμε να χρησιμοποιήσουμε εικόνες οι οποίες ταίριαζαν τόσο με το μάθημα όσο και μεταξύ τους.
Ήταν μια πολλή ωραία εμπειρία μπορώ να πω, συγκεκριμένα συνέβη κάτι που μου έκανε πολλή εντύπωση. Μέσα από αυτή τη διαδικασία φάνηκε ξεκάθαρα ότι ενώ 10 άτομα μπορούν να βλέπουν 1 μόνο φωτογραφία ή εικόνα, δεν είναι καθόλου απίθανο ο καθένας από αυτούς τους 10 να λαμβάνει διαφορετικά ερεθίσματα από αυτό που βλέπει και έτσι να υπάρχει και δυνατότητα να δημιουργηθούν 10 διαφορετικά παραμύθια.
Μου άρεσε επίσης το γεγονός οτι με τον τρόπο που έγινε το τελευταίο μάθημα είχα την αίσθηση ότι βρίσκομαι και πάλι στο Δημοτικό όπου στο μάθημα τον καλλιτεχνικών η δασκάλα μας έβαζε να δημιουργούμε με χαρτόνια, ψαλιδια, κόλλες κτλ. Ήταν ωραία αισθηση. Κάτι τέτοιο πλέον ειναι ανύπαρκτο. Να έρθει η φίλη σου για επίσκεψη και Να της πεις για παράδειγμα έλα να σχεδιάσουμε ή να παίξουμε κανένα επιτραπέζιο παιχνίδι… Θα γελάει μέχρι μεθαύριο. Πλέον θεωρείται πολύ πιο διασκεδαστικό να κάθεσαι μπροστά από μια οθόνη και να κάνεις stalk άλλους γνωστούς… Η μάλλον για να το διατυπώσω πιο σωστα, τους “φίλους” του Facebook.
everything you post on social media impacts your personal brand 
“….ενώ 10 άτομα μπορούν να βλέπουν 1 μόνο φωτογραφία ή εικόνα, δεν είναι καθόλου απίθανο ο καθένας από αυτούς τους 10 να λαμβάνει διαφορετικά ερεθίσματα από αυτό που βλέπει και έτσι να υπάρχει και δυνατότητα να δημιουργηθούν 10 διαφορετικά παραμύθια….”
Πολύ ενδιαφέρον αυτός ο συλλογισμός σου…Η αλήθεια είναι ότι βλέποντας τις εικόνες, τις είδα μόνο μέσα από τα δικά μου μάτια, το δικό μου τρόπο σκέψης.. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο θεώρησα ότι το νόημα των εικόνων, η ερμηνεία τους, όπως την είχα πλάσει στο μυαλό μου, ήταν κοινή για όλους. Κι όμως τόσα “παραμύθια” δημιουργήθηκαν, και όλα διαφορετικά!!
Η σκέψη σου αυτή, ενώ εκ των υστέρων φαίνεται απλή , είναι ιδιαίτερα εύστοχη… Σαν να απεικονίζει με ακρίβεια την ομορφιά του πλουραλισμού και τις απεριόριστες, όπως φαίνεται, δυνατότητές του…. Γιατί, απ’ ότι φαίνεται, είναι πάντα καλύτερες δύο απόψεις, απ’ ότι μία και τρεις απ’ ότι δύο.
Πόσα πολλά, λοιπόν, θα μπορούσαμε να καταφέρουμε αν ξέφευγαμε λίγο από τον εαυτό μας και προσπαθούσαμε να δούμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια των άλλων! Τόσες απεριόριστες δυνατότητες, τόσες πολλές επιλογές….
LikeLike